مردم و ما رویانیان را به صراحت و صداقت می‌شناختند.درآمد دولت از محل فروش بنزین چقدر است؟ کیفیت بنزین ۷۰۰ تومانی مصرفی مردم چرا اینگونه است؟ یک راننده تاکسی و صاحب خودروی فرسوده که همه زندگی‌اش یک ماشین اسقاطی است باید با وعده‌های عمل نشده تحویل خودروی جدیدش چه کند؟
سرویس اجتماعی «فردا»؛ از بچه‌های مهدکودکی تا پیرمردهای ۶۰ و ۷۰ ساله! کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که در اقصی نقاط کشور محمد رویانیان را نشناسد، چه زمانی که در نیروی انتظامی بود و چه زمانی که در لباس فرمانده راهور ناجا جاده‌های و بزرگراه‌های مختلف کشور را در می‌نوردید و حالا هم که حدود ۲ سالی است لباس نظامی را از تن درآورده و با پوشیدن کت و شلواری در قامت یک مسئول دولتی در رسانه‌های مختلف ظاهر می‌شود.
به جرأت می‌توان شاخصه اصلی رویانیان را رسانه‌ای بودنش توصیف کرد که همین شاخصه هم نامش را به همه شناسانده است، فرقی هم نمی‌کند که سمتش چیست، فرمانده پلیس است یا رئیس ستاد سوخت، یا مصاحبه می‌کند و یا نشست خبری برگزار می‌کند، حالا هم چند وقتی است که به مدد برنامه‌های مشارکتی سیما بخشی از آنتن پربیننده‌ترین شبکه‌ها را مال خود کرده تا مدافع سیاست‌های دولت در زمینه سوخت و منوریل و کرایه‌ها باشد.
با این همه مسئولیت‌های دولتی بر این سردار سابق در این سال‌ها آنچنان گذشته که از آن فرمانده همیشه در صحنه حاضر و دلسوز و فداکار تنها خاطره‌ای باقی مانده که در لابلای مصاحبه‌های پرشمار و اخبار مختلف و وعده‌های رنگارنگ سهمیه بنزین، نوسازی خودور‌ها و... در حال گم شدن است و کلام و لحن رویانیان رنگ عوض کرده است.
حالا لحن شیرین و مزاح‌های رویانیان وسیله‌ای شده برای طعنه زدن به این و آن، از راننده تاکسی گرفته تا مردمی که با احتیاط باک‌های بنزین خود را پر می‌کنند و متروی پایتخت که همچنان در تونل بی‌مهری دولت گرفتار است و مسافرینی که در فشار این بی‌توجهی، مزاح‌های رئیس ستاد مدیریت سوخت و حمل و نقل کشور هم برایشان می‌شود سوهان روح!
او حالا مدافع تمام قد دولتی است که زمانی نه چندان دور از آن می‌خواست حمل و نقل عمومی را گسترش دهد و توسعه مترو را سهولت بخشد؛ حالا رویانیان مسائل دولت و پول‌های پرداخت نشده و بودجه‌های مصوب در کما مانده‌اش را سریال جومونگ می‌داند و برای ادعاهای خود هم مثال می‌آورد که پس این همه ایستگاه و خط افتتاح شده مترو را چه کسی حمایت کرده؟
ای کاش آقای رئیس که در مقابل دوربین‌های سیما و ماشین حساب به دست به یک راننده تاکسی می‌قبولاند، هیچ چیز گران نشده و کرایه تاکسی هم گران نخواهد شد، حساب و کتابی هم انجام می‌داد که از سهم دولت و بودجه‌های مصوب مترو در این سال‌ها که سر و صدای شهرداری، مجلس، سازمان بازرسی، مجمع تشخیص مصلحت و... را درآورده چقدر پرداخت شده است؟
به گزارش خبرنگار «فردا»، بررسی‌ها نشان می‌دهد که در سال ۸۶ از مجموع ۱۱۰ میلیارد تومان سهم دولت از بودجه عمرانی و یارانه بلیط مترو تنها حدود ۸۰ میلیارد تومان پرداخت شده، در سال ۸۷ هم از مجموع ۳۲۰ میلیارد تومان تنها ۲۲۷ میلیارد تومان، در سال ۸۸ از ۲۷۹ میلیارد تومان ۲۳۲ میلیارد تومان پرداخت شده و در ۸۹ نیز از مجموع ۵۰۴ میلیارد تومان، رقم پرداختی دولت چیزی در حدود ۲۴۳ میلیارد تومان بوده است و در این در حالی است که با گذشت ماه از سال و با وجود چند برابر شدن میزان مسافرین، هزینه برق و گازوئیل و سایر هزینه‌های مترو حتی یک ریال هم از سهم دولت در یارانه بلیط مترو پرداخت نشده است.
با این حال محمد رویانیان، رئیس ستاد مدیریت سوخت و حمل و نقل کشور بر این اعتقاد است که باید رسانه‌ها با مترو قهر کنند زیرا ۵ سال است که دولت پول مترو را پرداخت می‌کند اما شهرداری می‌گوید پرداخت نکرده است اگر داستان پرداخت کردن و نکردن پول مترو توسط دولت داستان امپراطور باد‌ها و جومونگ هم بود باید تاکنون تموم می‌شد.
وی در ادامه گفته است: بحث مترو را سیاسی و انتخابی نکنید برای ما همین بس که ۴۰۰ کیلومتر مترو در حال ساخت داریم این بیانگر انقلاب در ساخت و توسعه مترو است. پرداخت یارانه از سوی دولت پس و پیش دارد اما پرداخت می‌شود دولت که به موقع بودجه‌ای را پرداخت نمی‌کند تنها حقوق کارمندان است که به موقع پرداخت می‌شود البته آن هم گاهی دیر می‌شود.
باید گفت همه آنچه شهرداری تهران در زمینه مترو انجام داده و اعتباراتی که پرداخت کرده، ریال به ریالش از عوارض پرداختی و بودجه مردم شهر تهران است و در واقع همه بی‌توجهی‌ها و بی‌مهری‌ها و قانون گریزی‌های دولت در خصوص مترو بدهکاری است که دولت نه به شهرداری تهران بلکه به مردم پایتخت دارد که مجبورند به وعده‌های رنگارنگ دولتمردان دل خوش کنند و یا در حسرت اتوبوس‌های BRTبمانند، کرایه‌های سر به فلک کشیده تاکسی را پرداخت کنند و یا در واگن‌های مترو پرس شوند.
کاش مشکل به همینجا ختم می‌شد! سوالات زیاد است و ابهامات هم زیاد‌تر، مردم و ما رویانیان را به صراحت و صداقت می‌شناختند و توقع در حال حاضر هم همین است،ای کاش ایشان پاسخ می‌دادند درآمد دولت از محل فروش بنزین چقدر است؟ کیفیت بنزین ۷۰۰ تومانی مصرفی مردم چرا اینگونه است؟ یک راننده تاکسی و صاحب خودروی فرسوده که همه زندگی‌اش یک ماشین اسقاطی است باید با وعده‌های عمل نشده تحویل خودروی جدیدش چه کند و یارانه‌های حمل و نقلی که راه به جیب مردم نداشته به کجا می‌رود؟
آقای رویانیان، شما که با این همه مشغله، فرصت تماشای سریال جومونگ و امپراطور باد‌ها را دارید، شما که سرتان در حساب و کتاب است، کاش...
برچسب ها: رویانیان ، مترو ، جومونگ ، بنزین
تبادل
لینک هوشمند
